Rozdział X

     Ekhem Ekhem ten oto rozdział chciałabym zamieścić ze specjalną dedykacją dla dziewczyn, które ukrywają się pod pseudonimem rugg pasquarelli i Klaudia Mnatsakanyan dziękuję wam bardzo za wasze cudowne komentarze, które znajdują się praktycznie pod każdym postem. Jesteście kochane i dajecie mi ogromnego kopa do dalszego pisania <3 

     Na skuterach śmigaliśmy już przez prawie godzinę. Do tej pory nie zdawałam sobie nawet sprawy jaka to fajna zabawa. Byliśmy pod stałą obserwacją ratowników, więc mogliśmy czuć się bezpiecznie. Naprawdę chłopaki postarali się przy wyborze firmy, która wypożyczała nam pojazdy.

-Fede wracamy? –usłyszałam w słuchawce Pasquarelliego głos należący do Leona.

-Zróbmy jeszcze jedną rundkę –odezwał się Włoch.

     Mieli przy uchu zamontowany malutki zestaw głośnomówiący na wypadek jakiegoś nieoczekiwanego zdarzenia i aby móc się ze sobą swobodnie komunikować. Co chwilę odzywał się do nas Leon lub słyszeliśmy piski podekscytowanej Violetty. Gdy kończyliśmy ostatnie kółko w słuchawce usłyszeliśmy kolejny pisk dziewczyny, ale tym razem nie był on radosny, tylko przerażony.

-Cholera, Fede co się dzieje? –momentalnie się ożywiłam.

-Nie mam pojęcia –szepnął i wyczułam jak cały się spina.

-Leon, co jest? –zapytał zdenerwowany.

-Nie wiem Fede, skuter zaczął się jakoś dziwnie zachowywać i przez chwilę nie mogłem nad nim zapanować, ale na razie wszystko już dobrze. Zwijamy się już z powrotem, zanim ta kupa złomu rozwali się do reszty –Verdas próbował być opanowany.

-Okej, podpłyniemy z Lu bliżej was, żebym jak coś mógł was jakoś holować.

-Dzięki stary –Leon był bardzo zdenerwowany. Dało się to usłyszeć nawet przez tą badziewną słuchawkę.

     Podpłynęliśmy bliżej nich i w czwórkę staraliśmy się jakoś dopłynąć do brzegu. Kiedy byliśmy już praktycznie na miejscu, Leon zahamował, aby zaparkować skuter, ale maszyna zawahała się lekko i przechyliła na prawo, wrzucając Leona i Vilu do wody.

-Co za złom! –wrzasnął mokry Verdas, a ratownicy pomogli mu wydostać się z oceanu.

-Bardzo przepraszamy podobna sytuacja naprawdę nigdy wcześniej nie miała miejsca –ratownik z wypożyczalni próbował jakoś ratować sytuację. –Mogą państwo skorzystać z naszej łazienki i się dokładnie wysuszyć –zaproponował i podał Vilu i Leonowi puchate ręczniki, a następnie zaprowadził nas wszystkich do środka budynku i pokazał, gdzie są łazienki.

     Vilu była wściekła, całe jej loki, które tak długo układała z rana, były teraz zupełnie proste od ciężaru wody, a jej ubranie było calutkie przemoczone. Verdas też nie należał do najszczęśliwszych osób. Darł się na cały personel i wymachiwał rękami we wszystkie strony świata. Miła pani z recepcji i Federico próbowali go jakoś uspokoić, ale szatyn najwyraźniej wpadł w jakiś bojowy szał, z którego ciężko go było wydostać.

-Oh, zamknij się już Verdas i idź się wysuszyć –warknęła Vilu, po kolejnym wybuchu Leona i darciu mordy na panią z recepcji.

-Sama idź się wysusz –warknął wkurwiony Verdas w jej stronę.

     Vilu podeszła do niego i zmrużyła oczy.

-A żebyś, kurwa wiedział, że tak zrobię! Na pewno będzie to bardziej pożyteczne od twojego darcia ryja!

     Takie mocne słowa z ust Violetty? Musi być serio cholernie wściekła. Dziewczyna ominęła zszokowanego Leona i zamknęła się w łazience.

-Idź z nią pogadaj, a ja zajmę się tym idiotą –powiedział Pasquarelli  i ruszył w kierunku swojego przyjaciela.

     Mam gadać z Violetta? Kiedy jest taka wściekła? On jest chyba nienormalny…

     Wstałam z wygodnego siedzenia i ruszyłam za dziewczyną do łazienki. Chwyciłam za klamkę, ale drzwi były zamknięte. Cholera! Zapukałam delikatnie.

-Vilu, to ja Lud, otwórz proszę.

     Odpowiedziała mi głucha cisza. Tak się bawimy? Tym razem walnęłam pięścią w drzwi.

-Vilu, otwieraj te gówniane drzwi. Nie tylko ty jesteś wściekła na cały świat, więc jak zaraz tego nie zrobisz, to zawołam ochronę i oni pomogą mi wywarzyć wejście! –zagroziłam.

     To na szczęście wystarczyło i Vilu otworzyła mi drzwi, stając w progu w samym staniku i majtkach. Co za idiotka…

-Nie bulwersuj się tak blondi –poruszyła zabawnie brwiami.

     Uff, nie była zła na wszystkich, tylko na Palanta Verdasa. Weszłam szybko do pomieszczenia i zamknęłam za sobą drzwi, aby nie kusić już nikogo widokiem Violetty w samej bieliźnie. Dziewczyna stanęła pod jedną z dużych suszarek i zaczęła suszyć włosy. Spojrzałam na jej mokre ciuchy leżące w koncie i przewróciłam oczami. Wzięłam jej top, krótkie spodenki, skarpetki i vansy i zaczęłam je suszyć pod drugą suszarką.

-Wiesz, co? –odezwała się nagle Vilu. –Chyba miałaś rację z tym zgrywaniem niedostępnej, nie możemy tak dawać im sobą pomiatać.

-Ja mam zawsze rację –wyszczerzyłam zęby, a dziewczyna zaśmiała się melodyjnie.

-Nie zawsze –zaprzeczyła. –Pamiętasz jak się upierałaś na obozie dwa lata temu, że do sklepu spożywczego na pewno trzeba było skręcić w prawo? Przeszliśmy wtedy ponad 2 km na marne –westchnęła, a ja zaczęłam się śmiać.

     Oh, bardzo dobrze pamiętam jak Fran i Marco marudzili całą drogę powrotną i nie odzywali się do mnie przez ponad godzinę. Ustanowili wtedy nowy rekord „fochania się na Lud”.

-Ale nie zaprzeczysz, że było fajnie –odparłam. –Fran i Marco byli jeszcze wtedy razem, ty żyłaś wieczną miłością do Leona Palanta, a ja byłam najszczęśliwszą osobą na świecie, bo kupiliście mi na urodziny cały karton kwaśnych żelków.

     Do tej pory pamiętam ten słodko-kwaśny smak. Od tamtego czasu nie spojrzałam więcej na żelki.

-Pamiętam! Wtedy miałaś fazę na jedzenie w środku nocy i zawsze przy twoim łóżku stał talerz z żarciem, gdybyś przypadkiem zgłodniała o trzeciej nad ranem.

-I zawsze to żarcie w tajemniczy sposób znikało –zaśmiałam się.

-Do tej pory nie wiem jak –Vilu przewróciła oczami i obie wybuchnęłyśmy głośnym śmiechem.

-Wracajmy już do Leona Palanta i Federico Jestem Taki Przystojny, że o Matko –mruknęła brunetka, wkładając na nogi wysuszone vansy.

-Pewnie już na nas czekają –westchnęłam.

     Wyszłyśmy z łazienki i skierowałyśmy się na duży hol wypożyczalni. Chłopacy akurat siedzieli na kanapie tyłem do nas i dyskutowali o czymś zawzięcie.

-Podsłuchamy o czym rozmawiają? –oczy Vilu zaświeciły się z ciekawości.

-Chyba nie powinnyśmy…

-No dawaj, oni pewnie skorzystaliby z takiej okazji –dalej namawiała mnie do grzechu. –Może dowiesz się czegoś na swój temat…

     Dobra, to mnie przekonało.

-Wchodzę –szepnęłam i razem schowałyśmy się za najbliższą roślinką.

-Nic nie słyszę –szepnęłam.

-Ćśśś –uciszyła mnie przyjaciółka i wtedy głosy stały się bardziej wyraźne.

-Nadal jesteś zły, że przeze mnie nie pojechaliśmy na ten obóz sportowy do Los Angeles? –dopytywał się Leon.

-Jak cholera, stary! Przez ciebie straciliśmy szansę na taki deal… -westchnął Pasquarelli.

-Ale tu też nie jest tak źle –obstawał przy swoim Verdas.

-No nie jest, ta twoja Violetta jest całkiem fajna i jak wydarła na ciebie dzisiaj ryja, o stary +10 w punktacji –Fede zaśmiał się i po chwili dołączył do niego Verdas.

-Masz rację to było dobre. Pierwszy raz widziałem ją w takim stanie, chyba nieźle przejęła się tym pieprzonym skuterem.

-Najwidoczniej. Dali ci jakieś gówno i kazali prowadzić, też bym się wkurwił na twoim miejscu.

-Taa i Lu wyskoczyłaby na ciebie z ryjem, chciałbym to zobaczyć… -na twarzy Leona pojawił się chory uśmieszek.

-Dzisiaj miałeś szansę zobaczyć jak się drze, gdy niosłem ją do wody –Fede przygryzł dolną wargę, próbując opanować śmiech.

-To było mistrzowskie zagranie, stary –przybili sobie piątkę. –W ogóle jak to się stało, że Ludmila Ferro, niezdobyta dotąd przez nikogo bogini seksu, dała ci się pocałować?

-Nie mam pojęcia, to pewnie ten mój urok osobisty.

     Spojrzałam na Vilu, która właśnie prężyła przede mną swoje mizerne muskuły naśladując Włocha. Że niby lecę tylko na wygląd? Wredota!

-Gdyby chodziło o twój urok osobisty, zapewne całowalibyście się jeszcze na targu w Madrycie. To chyba pierwsza dziewczyna, która nie uwiesiła ci się na szyję już po pierwszej rozmowie.

-Masz rację, z reguły nie musze zawracać sobie głowy takimi głupotami jak rozmowa czy jakieś inne duperele, one wszystkie same pakują mi się od razu do łóżka –wzruszył ramionami.

       Cholera, Federico Pasquarelli nie traci czasu na ‘gry wstępne’, czyli oczekuje ode mnie, że wpakuję mu się do łóżka i tyle? Ale przecież pod kawiarnią mówił, że taki nie jest…

-Myślisz, że z Ludmilą też pójdzie ci tak szybko?

       Vilu spojrzała na mnie przerażonym wzrokiem, a ja wyostrzyłam wszystkie swoje zmysły do maximum, w oczekiwaniu na odpowiedź Włocha.

-O nie, stary. Ludmila nie jest dziewczyną, która pcha się do łóżka pierwszemu lepszemu facetowi. Myślę, że gdybym wtedy jej nie pocałował ona nawet by o tym nie pomyślała. Poza tym mi wcale nie chodzi tylko o to, żeby ją przelecieć, owszem gdyby chciała pójść ze mną do łóżka byłoby zajebiście, ale nie liczę na to, Leon.

-To starasz się tak tylko po to, żeby ją lepiej poznać? Nie rozśmieszaj mnie Fede… -Verdas przewrócił tylko  oczami.

-Właściwie to nawet nie wiem co mną kieruje, po prostu intryguje mnie ta bogini seksu i strasznie się wkurwiam jak jakiś kutas się koło niej kręci. Najgorsze jest to, że tych debili jest całkiem sporo i cały czas muszę stać w pogotowiu. Zdążyłem pogonić już dwóch, a to był dopiero pierwszy dzień.

     O. Mój. Boże. Czy Federico Pasquarelli nazwał mnie właśnie boginią seksu i przyznał się do tego, że jest o mnie zazdrosny? Chyba zaraz umrę. Zaraz… jak to pogonił już dwóch debili? On ma na myśli Zacka i Ethana?

-Nieźle cię wzięło.

-Mnie? Niby czemu? –Feder spojrzał na Leona zdziwiony.

-Uważaj, bo jeszcze chwila i się w niej zabujasz –Verdas śmiesznie poruszył brwiami. –Tak samo miałem z Vilu –spoważniał.

-Ja się nie zakochuję, Leon –Włoch spojrzał kpiąco na szatyna. –A jeśli chodzi o Vilu, to razem z Diego zrezygnowaliśmy z obozu sportowego w LOS ANGELES –dyskretnie podkreślił nazwę miejscowości –tylko po to, żebyś mógł się z nią spotkać i w końcu powiedzieć jej co czujesz, a ty nic nie robisz, idioto! Obóz ma tylko 7 dni, a ty już jeden straciłeś!

-Wiem, wiem- Leon uniósł ręce w obronnym geście –ale ja nawet nie mam pomysłu, co mógłbym zrobić.

-Możemy pomóc ci z Lu i zorganizować dla was jakąś randkę.

     Spojrzałam na Violettę, na której twarzy gościł teraz szeroki uśmiech.

-Skąd wiesz, że Lu nam pomoże?

-Już moja w tym głowa, żeby się zgodziła, ty za to będziesz musiał w końcu powiedzieć Vilu, że się w niej zadurzyłeś jak bałwan i zaprosisz ją na tą randkę.

      Na twarzy Violetty widniał uśmiech od ucha do ucha, a ona sama wyglądała jakby właśnie uczestniczyła w jakiejś reklamie pasty do zębów. Co chwile otwierała i zamykała buzię, a później szczerzyła się jak idiotka. Mam nadzieję, że ja tak nie wyglądałam, kiedy rozmawiali o mnie.

-A tak w ogóle to gdzie one są? Ile można siedzieć w tej łazience i suszyć włosy? –Verdas chyba bardzo chciał zmienić temat.

-To dziewczyny, Leon, pewnie robią się jeszcze na bóstwo, a że nie mają ze sobą kosmetyków to muszą sobie radzić wodą i mydłem.

     Obaj zaczęli się śmiać, a my popatrzyłyśmy po sobie i po cichutku wynurzyłyśmy się zza roślinki. Chwyciłam szybko Violę za rękę, zanim zdążyła mi uciec i szepnęłam jej do ucha

-Pamiętaj, że musimy się zachowywać jakbyśmy nie słyszały tej rozmowy. N-I-E-D-O-S-T-Ę-P-N-A –przeliterowałam.

-Chyba nie sądzisz, że mu się rzucę na szyję, przecież jeszcze przed chwilą się na niego darłam –przewróciła oczami i przybrała obojętny wyraz twarzy.

      Uśmiechnęłam się  do niej szeroko i podeszłyśmy w końcu do chłopaków.

-Już –powiedziała Vilu wyniosłym tonem i z obojętnym wyrazem twarzy.

     Swoją drogą byłaby z niej dobra aktorka. W dodatku śpiewa i tańczy, może powinna się zająć musicalem.

-Okej –powiedział smutny Verdas, widząc, że Violi jeszcze nie przeszło.

      Federico spojrzał na mnie pytającym wzrokiem, ale ja tylko odwróciłam się w stronę przyjaciółki. Dziewczyna uśmiechnęła się do mnie na sekundę, a później znów przybrała na twarz maskę obojętności. Kocham tę kobietę. Pasquarelli i Verdas spojrzeli zdziwieni po sobie, ale nie odezwali się ani słowem i po prostu ruszyli za nami z powrotem na plażę. Przez całą drogę nikt się nie odezwał, dopiero kiedy szliśmy już w kierunku miejsca, gdzie leżał nasz koc podniosłam głowę i momentalnie znieruchomiałam, wyciągając po bokach ręce, aby zatrzymać pozostałych. Na początku powpadali na mnie, ale kiedy spojrzeli w tym kierunku, co ja, zrozumieli o co chodzi.

Fran i Diego razem na kocu.

Fran siedzi na kolanach Diego.

Diego głęboko patrzy w oczy Fran.

Diego nachyla się w kierunku ust Fran.

Całują się.

W końcu.

Alleluja!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Jakim cudem tak szybko rozdział, zapytacie

Hah miałam nagłą wenę :D

Dlatego nie będzie mi się chciało zapewne przepisywać shot'a na jutro, ale nie martwcie się pojawi się on w weekend, taki przynajmniej mam plan. (chyba, że mój leń będzie zbyt ogromny :p) 

Jak rozdział?

Macie Diecesce :) (tak się to chyba pisze xdd)

Jestem z siebie dumna, a teraz idę spać.

Czekam na komy !!! 

Pozdrawiam gorąco i życzę udanego lanego poniedziałku, niech wam tyłki zmokną :*

Wielkie lov dla was Fedemiliątka <3

Wera ;D